czwartek, 7 kwietnia 2016

Kość w czarnej dziurze

Niespodziewany problem!

Jeżeli jesteś normalnie ukształtowanym naczelnym, jak większość z nas, i napotkasz po raz pierwszy osobliwości, które zaprezentowaliśmy na poprzedniej stronie, wówczas Normalną Reakcją Irracjonalną powinno być zadanie pytania: A co, jeśli przeprowadzono dalszą analizę? Tak zrobiliśmy. A wyniki są takie, jakie zaraz zobaczycie. Kolejną reakcją, tym razem racjonalną, powinno być zapytanie siebie Gdzie jest błąd? Czy to artefakt? Przeprowadziliśmy więc badania i w końcu znaleźliśmy metodę ekstrakcji oraz sposoby testowania jej poprawności. Zauważmy, że Racjonalna Reakcja akademii brzmi: Nie warto na to patrzeć, gdyż teoria mówi, że [...] Jest to zatem nie możliwe, zdjęcia te są bez wartości. Akademia nie podejmie więc wysiłków, aby to sprawdzić. Ale akademicy są ostrożni i lękliwi...

Cóż, nie wszyscy, znamy jednego lub dwóch, którzy są niezwykli! Rozpoznają siebie. Wiele im zawdzięczamy.

Zaskakujący obiekt w galaktyce M 87

M 87 (obróbka cyfrowa: B. Lempel)

Grafiki powyżej są niepublikowane. Otrzymano je dopiero niedawno, po usprawnieniu metody ekstrahowania, stanowią trzecie zaskoczenie. Rozpoznajemy centralną czarną dziurę oraz jej dżet, po trzech udanych poziomach obrabiania cyfrowego. Struktura rdzenia M 87 jest zaskakująca i niespodziewana.

Jest oczywistym, że jeżeli wiemy, iż nie można zobaczyć czarnej dziury, to nawet nie próbujemy! ☻

Inne przykłady obróbki:

Na powyższym zdjęciu są zaznaczone strefy ekstrahowania, ukazane na grafikach 1 i 2. Oto, co widzimy:

  • Po lewej jądro M 87 (czarna dziura?)
  • Na dolej z prawej druga czarna dziura (obrazek 2).
  • Na wyrze z prawej, trzeci obiekt (obrazek 1).

Obrazek 1

Kolejny przykład torusa wokół trzeciego, uprzednio odkrytego, obiektu. Doświadczamy czwartego zaskoczenia!

Obrazek 2

Piąte zaskoczenie: Czy pole magnetyczne drugiej czarnej dziury nie wygląda jak zorza polarna? Przypomina ją na pierwszy rzut oka...

Co mówi teoria (wszystko po francusku)

Czego teoria nie mówi

  • Teoria czarnych dziur, wprowadzając osobliwości i nieskończoną gęstość, powinna budzić nieufność w fizykach.
  • Teoria osiowego dżetu, wychodzącego z jądra galaktyki, nawet, jeśli okaże się prawdopodobna, może w pewnych wypadkach, jak M 87, okazać się fałszywa. Prezentowane tu grafiki pokazują, że dżet jest planarny. Nie dyskredytuje to modelu, w ogólnym kontekście, pokazuje jednak, że nie jest on z natury jedynym.
  • Struktura jadra M 87, którą widać na grafikach, wskazuje, że mamy wyrzuty materii z czarnej dziury do torusa. Wyrzuty te mają miejsce w płaszczyźnie torusa.
  • Z drugiej strony, akrecja materii, pochodząca z powłoki akrecyjnej, kieruje się ku czarnej dziurze, ale globalnie i wyłącznie wzdłuż osi biegunów.
  • Torus jest z pewnością plazmą ściśniętą polem magnetycznym. Cóż, mamy tutaj, wynaleziony przed nami przez naturę, wynalazek: tokamak.
  • Pola magnetyczne mają kluczowe znaczenie przy zabawie w kosmologię.

Więcej o ściskaniu magnetycznym:

Dokumentacja i bibliografia

Kilka dziwnych podobieństw


M 87, obraz z Chandra i obrobiony przez B. Lempela

Dziwaczne podobieństwa. Nie takie zaskakujące, jak moglibyśmy wierzyć!

Autor: Bernard Lempel

Przetłumaczono z: A Snag in the Black Hole

Przetłumaczył: Łukasz Buczyński

Autor: o
Etykiety: , , , , , , ,

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)