Magnetyczna zagadka

Sygnały radiowe (pomarańczowy i niebieski) ukazują struktury ukryte w pyłowej plazmie, aż po widzialny dżet (różowy i fioletowy) obiektu typu Herbig-Haro. Credit: ESO/ALMA (ESO/NAOJ/NRAO)/H. Arce. Acknowledgements: Bo Reipurth

Obserwacje radiowe obiektu Herbig-Haro (wystrzelonego) w rogu otaczającej go komórki plazmy ukazują sterujące nim okablowanie.

W świetle widzialnym, spiralne włókno tryska na lewo w górę obrazka. Kończy się jasną podwójną warstwą. Otacza go słaba otoczka, również zakończona warstwą podwójną. Ta koncentryczna struktura jest typowa dla kosmicznych prądów Birkelanda.

Po drugiej stronie gwiazdy, z której wychodzi dżet, otulająca komórka pylistej plazmy blokuje światło widzialne. Aczkolwiek promieniowanie radiowe z tlenku węgla "prześwituje" przez pył. Radiowy "obrazek", jaki z tego powstaje jest podobny do tego widzialnego. Osiowe włókno pokazuje mniej szczegółów, ale spiralna struktura jest ciągle widoczna. Koncentryczna tuba prądu pokazuje więcej szczegółów, co sugeruje spiralne włókna.

Widzialne i radiowe obrazy złączone razem przedstawiają typowy kształt klepsydry mgławicy planetarnej. W konwencjonalnej teorii, dżety z gwiazd typu Herbig-Haro powstają podczas tworzenia się gwiazdy. Dla kontrastu, mgławice planetarne powstają podczas śmierci gwiazdy. Tajemnicze siły magnetyczne albo przypadkowe orbitalne okoliczności muszą być przywołane, aby wyjaśnić te struktury: grawitacja tego nie zrobi.

W Elektrycznym Wszechświecie, klepsydrowaty kształt zarówno gwiazd Herbig-Haro jak i mgławic planetarnych spowodowany jest dużymi naprężeniami elektrycznymi w prądach Birkelanda zasilającymi gwiazdy. Wysoka koncentracja prądu powoduje przejście plazmy w stan żarzenia. Prąd staje się widoczny oraz zwiększa radiację radiową. Które części prądu promieniują z daną długością fali, zależy od takich czynników jak natężenie pola elektrycznego dostępność nośników ładunku oraz kompozycyjne sortowanie.

Gdy prąd zwiększy się wystarczająco, gwiazda może rozszczepić się na dwa lub więcej nierównych komponentów. To rozprzestrzenia wyładowanie na większy obszar i redukuje gęstość prądu do wymaganego poziomu. To właśnie spotkało tą gwiazdę: obserwacje radiowe pokazały mniejszego towarzysza schowanego w pyle. Ten towarzysz również wytwarza dżet, lecz ten jest prawie prostopadły do poprzedniego.

Mel Acheson

Link do oryginału: http://www.thunderbolts.info/wp/2013/09/05/magnetic-mystery/