Palce Boga

Źródło: (góra) Halton Arp, (dół) AAO newsletter, Aug 1996

18 października 2004

Teoria Wielkiego Wybuchu określa rozmiar, kształt i wiek Wszechświata (zgodnie z ostatnimi danymi z satelitów, jest on sferą o średnicy 78 miliardów lat świetlnych a jego wiek wynosi 13,7 miliarda lat). Ponieważ astronomowie wierzą, że przesunięcie ku czerwieni jest miarą odległości, większość odległości milionów galaktyk, kwazarów oraz rozbłysków gamma zostało zniekształconych. Odmienna interpretacja przesunięcia ku czerwieni oznacza zupełnie inny Wszechświat. Badania Haltona Arpa pokazały, że redszift nie może być miarą odległości. Mapki powyżej pokazują porównują gromadę galaktyk we Wszechświecie obserwowanym przez Arpa z układem w teoretycznym Wszechświecie Wielkiego Wybuchu.

Te trzy diagramy nazywane są "mapkami ciasta", ponieważ z powodu ich podobieństwa do kawałka ciasta. Nasza pozycja (Ziemia) znajduje się we wszystkich przypadkach w dolnym punkcie. Odległość (od Ziemi) mierzona jest wzdłuż prostych krawędzi. Na górnym obrazku po lewej widzimy, jak grupa galaktyk wyglądałaby we Wszechświecie Arpa, bez perspektywy Wielkiego Wybuchu. Jest to rodzina galaktyk, kwazarów i chmur gazu o różnym redszifcie (na górnym diagramie, duże kropki mają mały redszift, średnie mają średni, a małe duży). W środku znajduje się dominująca galaktyka - z reguły największa, oraz posiadająca najmniejszy redszift. Galaktyka centralna otoczona jest przez obiekty o niskim i średnim redszifcie, a idąc ku brzegom zgrupowania, znajdujemy galaktyki o największym redszifcie, a także regiony HII, obiekty BL Lac oraz kwazary.

Rysunek po prawej pokazuje, co się stanie, jeżeli tą samą gromadę spróbujemy potraktować interpretacją redsziftu jako miarą odległości. Gromada stanie się zniekształcona. Sfera stanie się rozciągniętym bąblem. Środkowa galaktyka zostanie umieszczona przed nim, następne będzie szpikulec obiektów o średnim redszifcie, a na końcu bąbel i obiekty o dużym redszifcie.

Wykazuje to każda gromada na niebie, jak boskie palce wskazujące na Ziemię z każdego kierunku. Ostatni obrazek jest wycinkiem nieba szerokości 90 stopni, pokazującym wszystkie galaktyki umiejscowione zgodnie zgodnie z ich przesunięciem ku czerwieni. Jasno widać zniekształcenia "Bożych Palców", z których każdy reprezentuje grupę galaktyk (bąble i obszary pustki nie są tak oczywiste, ponieważ mapa urywa się przed osiągnięciem obiektów o dużym redszifcie). Wszystkie wskazują w kierunku Ziemi.

Bez zniekształcenia wywołanego zrównaniem redsziftu z odległością, ujawnia się nowy obraz gromad galaktyk, a także samego Wszechświata. Wiek Wszechświata pozostaje nieznany, ponieważ nie mamy stałej ekspansji, dzięki której można by prześledzić czas do wybuchu. Rozmiar również nie jest znany. Większość kwazarów oraz niektóre galaktyki są znacznie bliżej, niż myślano, gdyż ich położenie zostało zniekształcone przez Palce Boga. Nie wiemy jednak, jak daleko Wszechświat się rozciąga poza granicą zasięgu naszych teleskopów. Zostaliśmy przeniesieni z tego, co zwane jest "końcem nauki", gdzie wszystko zostało odkryte, do "początku nowego Wszechświata", gdzie niemal wszystko jest niezbadanym terenem. Cóż za niezwykła perspektywa dla nauki w XXI wieku.

Zobacz też: Kwazar na tle galaktyki

(...)

Redaktorzy wykonawczy: David Talbott, Wallace Thornhill

Menadżer: Amy Acheson

Redaktorzy pomocniczy: Mel Acheson, Michael Armstrong, Dwardu Cardona, Ev Cochrane, Walter Radtke, C.J. Ransom, Don Scott, Rens van der Sluijs, Ian Tresman

Link do oryginału: http://www.thunderbolts.info/tpod/2004/arch/041018fingers-god.htm